Begin deze week tekende een aantal VN
staten in Marokko het intussen beruchte Global Pact for Migration. Van de 193
leden schijnen er 163 het pact te steunen. Eigenlijk waren er maar 150 landen
echt aanwezig, dus ergens klopt er iets niet. De ondertekening vond plaats nadat
wij, en vele medestanders in heel Europa, maanden lang strijd tegen dit
verwerpelijke document voerden, dat als doel heeft de volksuitwisseling legaal
en compleet te maken. Op het eerste gezicht zou je dus kunnen zeggen dat het
ons niet is gelukt om het pact van tafel te krijgen. Dat klopt, maar toch
kunnen we zonder twijfel zeggen dat we een enorme overwinning op de elite
hebben geboekt. Een overwinning die in het begin eigenlijk uitgesloten leek.
Niet overtuigd? Laten we dan maar eens kijken waarom een kleine maar heftige
viering zeker op zijn plaats is.
Toen de campagne tegen het pact in
augustus hier en daar in Europa begon, was de inzet van de globalisten elite
duidelijk; na twee jaar van onderhandelen met Duitsland als de drijvende
kracht, moest het pact dit jaar zo geruisloos mogelijk ondertekend worden. Men
wilde geen oppositie, geen kritiek en al helemaal geen publiciteit. Daarom ook
was het pact tot een zogenaamde “soft law” verklaard. Op die manier hoefde het
stuk niet in de nationale parlementen besproken te worden. De bepalingen, die
Europa voorgoed zouden veranderen, konden dan door de achterdeur ingevoerd
worden nog voordat iemand het in de gaten had. Dat plan hebben we allemaal
samen met een doffe dreun opgeblazen. Toen in Oostenrijk de campagne van start
ging, begonnen veel mensen heel langzaam wakker te worden. Maar voor lange tijd
leek dit niet voldoende. In het begin had het er alle schijn van dat we roepende
in de woestijn waren. Maar, en daar mogen we gerust een beetje trots op zijn,
we bleven hardnekkig volhouden.
Er kwamen artikelen, posters, petities
en flyers. Er werden brieven geschreven aan politieke partijen, parlementsleden
en zelfs aan diplomaten. Dit gebeurde over heel Europa. Voor dat de campagne
begon hadden alleen de VS en Hongarije besloten niet mee te doen. Lange tijd
bleef dat zo. Tot Oostenrijk, onder druk van de activisten en de bevolking,
besloot om uit het pact te stappen. Het was het eerste land in Midden Europa
dat deze stap zette. Op dat moment begon de sneeuwbal te rollen. Steeds meer
mensen kregen in de gaten wat er in het pact stond en de regeringen kwamen
onder druk. Het aantal landen dat uitstapte of twijfels aantekende nam steeds
meer toe. Denemarken, Israel, Bulgarije, Tsjechië, Slowakije, Zwitserland,
Italië, Estland, Slovenië, Australië, Kroatië, China, Polen, Japan, Zweden,
Zuid Korea, Chili, en zelfs Nederland en België. België en Nederland tekenden
wel, maar in België leidde het pact tot een kabinetscrisis en een
minderheidsregering, en Nederland legde een aparte verklaring af waarin men
duidelijk maakte dat de Nederlandse regering alleen binnen de boot zal blijven
zo lang het pact niet bindend is. Komt dat er toch van, en die kans is
levensgroot, zal ook Nederland de handtekening terugtrekken. Brazilië zal dat
waarschijnlijk al in januari doen.
Tegen de wil van de elite en de
verschillende regeringen in, is het pact toch besproken in een aantal
parlementen. In Nederland was hierbij het Forum voor Democratie de drijvende
kracht. Hier en daar is er zelfs over gestemd. Het resultaat is dat nu iedereen
de kans heeft gehad om te zien wat er in het pact staat, en hoe gevaarlijk de
inhoud is. Dat was ook duidelijk op straat te zien. In een aantal landen werd
tegen het pact gedemonstreerd. Dit gebeurde ondermeer in Duitsland, Oostenrijk,
Zwitserland en Groot Brittannië. In Frankrijk werd de campagne tegen het pact
opgepakt door de Gele Hesjes. Overal gebeurde wel wat, en veel mensen raakten
betrokken die normaal gesproken buiten de politiek blijven. Terwijl dit
allemaal gaande was, kwam het pact stap voor stap ook in de media. Eerst hield
de gelijkgeschakelde pers in heel Europa zich aan het zwijggebod van de elite,
maar dit bleek niet houdbaar. Natuurlijk viel men in het algemeen het pact niet
aan, maar er was tenminste publiciteit, en er waren ook positieve
uitzonderingen zoals Elsevier in Nederland.
Natuurlijk was er veel kritiek op de
tegenstanders, maar gelijktijdig werden de details van het pact gepubliceerd,
en dat was nu precies de bedoeling. Er zullen nog steeds mensen zijn die niet
weten wat het pact is. Maar iedereen die het wil weten heeft nu de kans, en dat
was aan het begin wel anders. Natuurlijk leverde dit woedende reacties op van
die partijen die deel uit maken van de elite. Het liep immers allemaal niet zo
als men jarenlang had gepland. Kijk alleen maar naar de kaart van Midden
Europa, en je ziet dat praktisch het hele gebied van Denemarken tot aan Italië
buiten het pact blijft. Juist deze landen had de elite nodig om de
bevolkingsuitwisseling een feit te maken. Dat is een gevoelige klap die men
niet zo snel te boven zal komen. Het zal nu ook veel moeilijker worden om het
pact met terugwerkende kracht toch bindend te maken. Veel regeringen zijn op
hun hoede, en ook de volkeren in de verschillende Europese landen weten nu waar
ze op moeten letten. Dat is een verworvenheid waar we aan het begin van de
campagne niet echt op konden rekenen. We hebben allemaal samen het spelletje
van de globalisten in de war geschopt. Laat dus niemand geloven dat actievoeren
geen zin heeft.
En het gaat nog verder. Oostenrijk
heeft nu besloten om ook buiten het tweede pact, het vluchtelingen pact te
blijven. De Oostenrijkse regering zal dat tweede pact alleen voor kennisgeving
aannemen, en zich blijven houden aan de bepalingen die staan in de Verklaring
van de Rechten van de Mens. Ook dat is weer een overwinning, omdat Oostenrijk
eerst wel degelijk van plan was het vluchtelingen pact te accepteren. We kunnen
allemaal samen best een beetje trots zijn op wat er is bereikt. Onze
overwinningen zijn zeldzaam, dus als een keer iets lukt, moeten we dat ook na
behoren vieren. Dat is intussen ook al op verschillende plaatsen gebeurd.
Blijft natuurlijk de vraag: Hoe nu
verder? Het spreekt voor zich dat de elite de plannen niet zo maar zal opgeven.
Ze zullen proberen om de bevolkingsuitwisseling toch door te zetten. Maar dat
zullen ze nu in het volle daglicht moeten doen, en niet meer in de schaduw. En,
wij zullen klaar staan om iedere keer opnieuw in te grijpen als men iets
probeert. Ook kunnen handtekeningen die nu nog onder het migratie pact staan
later weer worden ingetrokken. De wind in Europa is aan het draaien, en in de
toekomst zal de elite het een stuk moeilijker hebben. Laten we daarom allemaal
samen de strijd voortzetten. Het gaat immers om onze toekomst en de toekomst
van de komende generaties, en dat is geen kleinigheid.
Terwijl de globalisten elite het
migratie pact vierde in Marokko, pleegde een islamitische terrorist een aanslag
op een Kerstmarkt in Strassbourg, het tweede hoofdkwartier van de Europese
Unie. Drie mensen werden doodgeschoten door de 29-jarige moordenaar, die op een
lijst van 20.000 gevaarlijke salafisten stond. Twaalf mensen raakten gewond.
Een poging eerder op de dag om de man te arresteren mislukte, omdat de Franse
politie te laat was. Er werden wel granaten in zijn woning aangetroffen. Dit is
het ware gezicht van het Europa van het Pact, het Europa van Merkel en Macron.
Ons antwoord: VERZET! VERZET! VERZET!
GLOBAL PACT FOR MIGRATION - NIET IN MIJN NAAM
